Op zaterdag 18 december ontdekte ik een knobbeltje in mijn linkerborst. Ik stond die dag bij mijn beste vriendin Anita onder de douche. Gelijk sloeg de paniek toe. Ik trok de deur van de badkamer open en riep angstig: 'Anita!'. Anita kwam direct aangesneld. Ik legde haar hand op de bovenkant van mijn linkerborst, waar de knobbel zich bevindt. Haar gezicht vertrok, ik zag paniek in haar ogen. 'Zal ik mijn moeder bellen om te vragen wat je nu het beste kan doen?', vroeg ze. Ik knikte. Ik sloot de badkamer deur weer en begon te huilen. Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat het geen kanker kon zijn. Ik had de knobbel nog nooit eerder opgemerkt, wat ik vreemd vond, want hij leek best groot en het zou ook niet logisch zijn; borstkanker komt namelijk helemaal niet voor in mijn familie en ik ben nog zo jong.

Nadat ik klaar was met douchen heb ik eerst de huisartsenpost van het ziekenhuis in Ede gebeld, omdat dat op dat moment het dichtstbijzijnde ziekenhuis was en omdat het weekend was. Ik kon dus niet bij mijn eigen huisarts terecht. In Ede zeiden ze me niet te kunnen helpen. Toen de weekenddienst van mijn eigen huisarts gebeld. De assistente die ik aan de telefoon kreeg vroeg me de knobbel te omschrijven. Volgens haar klonk het alsof ik een cyste had. Ze zei: 'houdt de knobbel goed in de gaten. Als hij maandag nog niet verdwenen is moet je er even naar laten kijken'. Ik hing opgelucht op.

Maandag was de knobbel nog niet verdwenen, dus belde ik de plaatsvervangende huisartsenpost, mijn eigen huisarts was namelijk op vakantie. Ik kon die middag direct langskomen. Na even te hebben gevoeld, concludeerde de arts dat het niet kon gaan om een cyste, omdat de knobbel niet volledig glad aanvoelde. Vanwege mijn leeftijd en vanwege het feit dat borstkanker niet voorkomt in mijn familie, verwachtte hij dat het ging om een fibroom, ofwel; een goedaardige tumor die opgebouwd is uit bindweefsel. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis in mijn woonplaats Arnhem.

Daar kon ik woensdag 22 december terecht om een echo te laten maken. Op de echo werd al snel duidelijk dat het om niet 1, maar 2 knobbels ging. Beide tumoren zagen er echter wel goedaardig uit. Op de echo was te zien dat ze rond en glad van vorm waren en dat ze niet aan elkaar of aan andere stukken van mijn borstweefsel plakte. De arts besloot biopsie te doen om te kunnen zien of het hier om goedaardige of kwaadaardige tumoren ging.

Op vrijdag 24 december kreeg ik telefonisch de uitslag van de biopsie. Ik kreeg te horen dat het helaas wel om kwaadaardige tumoren ging en dat ik dus borstkanker heb.

Op maandag 27 december moest ik terug naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Ik kreeg een MRI scan, een mammografie en een echo van mijn linker oksel. Ook werd er punctie gedaan in mijn oksel.

Op donderdag 30 december kreeg ik in het ziekenhuis te horen dat er geen uitzaaiingen zijn gevonden, maar dat ze wel mijn borst moeten amputeren, omdat er niet 1, maar 2 knobbels inzitten. De kans dat de ziekte terugkomt wanneer ze mijn borst zouden sparen is te groot, dat risico willen de artsen niet lopen. Wel kan ik met een beetje geluk onmiddellijk een nieuwe borst krijgen. Als er tijdens de operatie geen kleine uitzaaiingen worden gevonden wordt mijn huid direct opgevuld met een implantaat. Als er wel uitzaaiingen worden gevonden moet ik worden bestraald en omdat silicone straling tegen kan houden krijg ik dan niet gelijk een nieuwe borst. De verwachting is dat ik binnen 3 weken zal worden geopereerd. In het meest gunstige geval krijg ik direct een nieuwe borst en maar 1 chemokuur. In het minste gunstige geval kan het implantaat niet direct geplaatst worden, krijg ik bestraling en tenminste 2 chemokuren. Hoeveel kuren ik ook ga krijgen, de kans dat mijn haar uit gaat vallen is aanwezig, dus ik stap binnenkort over op een veel korter kapsel. Of ik mijn hoofd kaal ga scheren weet ik nog niet. Ook ben ik van plan pruiken te gaan dragen. Ik wil niet met zo'n doekje over mijn kop gaan lopen. Verder heb ik van de dokters begrepen dat ik de komende 6 tot 12 maanden enorm ziek ga worden en al mijn werkzaamheden moet staken. Ik moet wel in beweging blijven, leuke dingen blijven doen en positief blijven denken, maar school/werk kan ik voorlopig op mijn buik schrijven.