Ik ben gisteren ontslagen uit het ziekenhuis. Ik heb nog wel twee drains uit mijn lichaam hangen, want die willen maar niet ophouden met lopen. Op zich is dat niet erg, ik kan me er prima mee bewegen. De operatie is in principe goed verlopen. Er hebben zich geen complicaties voorgedaan. De tumoren waren gemakkelijk te verwijderen en de plastisch chirurg had genoeg ruimte om de borstprothese te plaatsen. Blijkbaar heb ik een verschrikkelijk rekbare borstspier. Ik heb dan ook niet veel pijn (gehad) van de reconstructie. Helaas hebben ze tijdens de operatie wel uitzaaiingen in een van mijn poortwachterklieren gevonden (ik heb er twee in totaal). Om die rede hebben ze een hele groep lymfklieren in mijn oksel weggenomen. Die klieren worden momenteel samen met mijn tumoren door een patholoog onderzocht. Maandag krijg ik de uitslagen van dit onderzoek van mijn behandeld arts. Doodeng, maar ook wel fijn. Dan weet ik eindelijk wat voorn soort kanker ik heb en hoe ik behandeld ga worden. Dat er uitzaaiingen zijn gevonden betekend niet per definitie dat ik nu ook bestraald ga worden, dat hangt af van een x aantal factoren. Eigenlijk weet ik dus weer helemaal niets. We hopen er maar het beste van.

Mijn verblijf in het ziekenhuis was trouwens redelijk aangenaam. De eerste twee dagen was ik alleen kotsmisselijk van de narcose en de morfine. Ze hebben me toen dan ook snel op een andere pijnstiller gezet. Ik heb dagelijks bezoek gehad van Pim, familie en vrienden. Dat was erg fijn. De verpleegsters waren ontzettend lief voor me en leken echt met me te hebben doen. De laatste twee of drie dagen begon ik me enorm te vervelen, omdat ik eigenlijk alweer heel veel kon, dus ik was blij toen ik gisteren naar huis mocht.

Ik heb op het moment super veel zin om dingen te ondernemen, al moet ik wel uitkijken. Ik mag mezelf niet overbelasten. Ik hoop maandag positief nieuws te horen te krijgen, zodat ik zin blijf hebben om dingen te doen. Februari moet gaan knallen, want in maart beginnen zeer waarschijnlijk mijn behandelingen.