Slechts 1 op de 6 stellen heeft na 1 IVF/IC SI behandeling geschikte embryo's om in te vriezen. Wij zijn 1 van die 6 stellen! Er liggen momenteel 4 'baby's' op ons te wachten in een vriezer, om het maar even gek te zeggen. Of tenminste 1 van deze embryo's over een aantal jaar ook succesvol terug kunnen worden geplaatst in mijn baarmoeder is nog maar de vraag, maar zonder geschikte embryo's was daar helemaal geen hoop op geweest. Ik ben haast nog nooit zo gelukkig geweest.

De clichés zijn waar; je leven veranderd in een achtbaan wanneer je kanker krijgt en een ongeluk komt nooit alleen. De afgelopen dagen zijn slopend geweest. Door omstandigheden moet ik waarschijnlijk voor 1 april verhuizen. Alsof ik daar zin in heb op dit moment. Ik heb wel wat beters aan mijn hoofd. Mijn hele privé leven met iedereen daarin is veranderd, juist nu ik wel wat vastigheid kon gebruiken.

Er zijn gelukkig ook wat positieve dingen gebeurd. Afgelopen week heeft Annelies (de moeder van Pim) Pim en mij voor vier dagen mee naar Zuid-Limburg genomen. Dat was ontzettend gezellig. Het was ook fijn om mijn gedachten te kunnen verzetten en letterlijk lekker uit te kunnen waaien. Ik hoop binnenkort ook een foto update van deze dagen te maken hier op mijn blog.

Een ander positief ding was de punctie van mijn IVF/IC SI behandeling. Die vond gisteren plaats. Ten eerste was de verdoving haast vervelender dan de ingreep zelf (ik werd er behoorlijk duizelig van, maar had weinig pijn) en ten tweede heeft de dokter 10 eitjes kunnen oogsten, wat een relatief hoog aantal is. Of deze eitjes ook daadwerkelijk bevrucht en ingevroren kunnen worden is nog de vraag, dat hoor ik morgen. Ik bid voor goede embryo's.

Ik heb de afgelopen weken geen nieuwe blog updates gemaakt, omdat ik daar geen behoefte aan had. Ik voelde me emotioneler dan gewoonlijk. Ik heb de volledige uitslag van het pathologisch onderzoek binnen gekregen van de week. Daaruit bleek dat mijn kanker niet gevoelig is voor een van de drie receptoren waarop borstkanker tumoren getest worden. Te weten; oestrogeen, progesteron (hormonen) en HER2. Deze vorm van borstkanker wordt ook wel triple negatief genoemd. Het is een nadeel dat mijn tumor niet gevoelig is voor hormonen, omdat een hormoonkeur je kansen op overleving vergroot. Mijn leeftijd is ook nadelig. Hoe jonger, hoe agressiever de tumor vaak is. Grof gezegd heb ik na het ondergaan van zowel de operatie als de chemotherapie 75% kans op overleving na 10 jaar. De kans dat de kanker op afstand (dat wil zeggen in andere organen) terugkeert wordt ieder jaar kleiner en na 10 jaar gebeurt dit eigenlijk (bijna) nooit meer. Na 5 jaar wordt die kans zelfs al veel kleiner.
Aan de ene kant ben ik opgelucht, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat de dood me op de hielen zit en daar word ik niet gelukkig van. Ik probeer positief te denken. Het merendeel van de mensen die op mijn leeftijd dezelfde prognose voorgeschoteld krijgen sterft uiteindelijk dus niet. Ik moet er maar gewoon vanuit gaan dat ik tot de meerderheid behoor. Verder gaat die kansberekening over mensen die:
- tenminste 10 jaar geleden kanker hebben gekregen. De chemotherapieën zijn sinds die tijd beter geworden.
- uit alle hoeken van de wereld komen, dat zegt uiteindelijk dus niet zoveel. Mensen worden in verschillende landen verschillend behandeld.
- het enigzins voor zichzelf 'verpesten'. Roken, overmatig alcohol gebruik, drugs gebruik, ongezond eten en onvoldoende bewegen zijn allemaal factoren die de uitkomst 'kunnen' beïnvloeden.
Daarnaast weet ik ook niet wat radiotherapie precies voor me kan doen. Van de oncologe heb ik begrepen dat bestraling mijn overlevingskans zeker kan vergroten, maar dat dat tot nog toe alleen in studieverband is gegeven bij mensen met mijn type kanker in deze fase van de ziekte. Er bestaan dus geen officiële cijfers van. Tot zover dat.

Verder ben ik op het moment bezig met mijn hormoonkeur voor mijn IVF/IC SI behandeling. Dat lijkt allemaal voorspoedig te verlopen. Morgen krijg ik weer een echo, om te zien hoe ver mijn eitjes al zijn.