Dinsdagochtend had ik een afspraak met een gynaecologe in het UMC St. Radboud. Zij vertelde mij dat de behandeling van kanker schadelijk kan zijn voor de vruchtbaarheid, omdat chemotherapie een behandeling is die cellen doodt en de celdeling remt. Chemotherapie doodt met name zich snel delende cellen, zoals kankercellen, maar ook gezonde cellen, zoals haarproducerende cellen, worden door de medicatie beschadigt. Chemotherapie werkt door het hele lichaam, waardoor de schadelijke stoffen ook terecht komen in de eierstokken. De schade die ze daar aanrichten kan leiden tot tijdelijke of definitieve onderbreking van de menstruele cyclus. Ook wanneer de normale cyclus na de chemotherapie doorgaat, bestaat de kans dat je vervroegd in de overgang komt en dus onvruchtbaar wordt. Er zijn verschillende technieken om de vruchtbaarheid voorafgaande aan de behandeling te sparen. Een van die mogelijkheden is het uitvoeren van In Vitro Fertilisatie (IVF). Bij IVF worden eigen eicellen buiten het lichaam samengebracht met zaadcellen van je mannelijke partner. Als hieruit embryo's ontstaan worden ze ingevroren en bewaard. Als de behandeling van kanker is afgerond en je een kinderwens hebt, maar onvruchtbaar bent geworden, kunnen de embryo's worden ontdooid en teruggeplaatst, zodat alsnog de mogelijkheid bestaat dat je zwanger kunt worden van een genetisch eigen kind. De kans dat ik onvruchtbaar blijf na mijn behandeling is ~20%. Een andere techniek om de vruchtbaarheid voorafgaande aan de behandeling te sparen is het invriezen van eicellen, maar dit is officieel nog niet toegestaan in Nederland. Bovendien is de overlevingskans van eitjes aanzienlijk kleiner dan die van embryo's.
Vandaag heb ik de gynaecologe aan de telefoon laten weten dat Pim en ik voor een IVF behandeling willen gaan. Dit is werkelijk de moeilijkste beslissing die ik tot dusver tijdens mijn borstkanker avontuur heb moeten nemen. Ik weet dan ook niet precies hoe ik me er bij voel. Ik weet alleen dat ik later liever 'save than sorry' ben.